Wizja kobiety prehistorycznej na podstawie książki Lady Sapiens

Czy kobieta prehistoryczna była bierną istotą, która wychowywała dzieci i czekała w jaskini na powrót mężczyzn z polowania? Dzisiejsza nauka pozwala nam stwierdzić, że tak nie było. Te stereotypy są jednak wciąż bardzo żywe i podtrzymują we współczesnej zbiorowej wyobraźni przekonanie, że kobiety zawsze były uległe wobec mężczyzn.

Badania na temat Lady Sapiens

Thomas Cirroteau i Eric Pincas wraz z antropolog Jennifer Kerner prowadzili badania na temat kobiet w czasach prehistorycznych, które zostały opublikowane przez Editions les Arènes w publikacji pod znamiennym tytułem „Lady Sapiens”. Postanowili wyjaśnić fizyczny portret prehistorycznej kobiety, a także określić jej umiejętności i zdolności.
Ich badania rozpoczynają się od odkrycia w okolicach Amiens w 2014 i ponownie w 2019 roku małych figurek Wenus z Renancourt. Należy podkreślić, że od czasu rozpoczęcia wykopalisk archeologicznych w połowie XIX wieku odkryto wiele innych podobnych figurek.

Najczęściej są to wyobrażenia kobiet o dość szczególnej budowie i morfologii, otyłe, z obfitym biustem, mocnymi biodrami i bardzo krągłymi pośladkami.
Te małe figurki kobiet są jedynymi znanymi kobiecymi reprezentacjami z czasów prehistorycznych. Według Thomasa Cirroteau i Erica Pincasa stały się one źródłem jednego z największych nieporozumień w historii na temat roli kobiet w tamtych czasach.

Badania naukowe – co jest prawdą?

Są to jedyne pełne reprezentacje, które często nie mają twarzy, czasem nakrycia głowy i które dają nam wyobrażenie o tym, jak musiały wyglądać prehistoryczne kobiety, nawet jeśli znaleziono kilka bardziej smukłych figurek Wenus. Jest to trochę mylący pogląd, ponieważ gdybyśmy mieli polegać wyłącznie na tych posążkach, wyobrażalibyśmy sobie, że nasi przodkowie sprzed 35 000 lat byli otoczeni otyłymi kobietami.
Czy tak było? Jak możemy się dowiedzieć z portalu naukowi.pl, było wręcz przeciwnie, ponieważ były to kobiety czynu, muskularne. W szczególności dotyczy to pochówku Damy z Cavillon. Ten szkielet ma bardzo mocne kości, co świadczy o tym, że muskulatura tej kobiety była również bardzo rozbudowana. Ponadto jest wysoka, mierzy 1m72 wzrostu.

Tropy prowadzące do prawdy

Te pierwsze tropy wskazują, że w czasach prehistorycznych kobieta była atletką, a nie, jak przedstawiają to figurki Wenus, pulchną, zgarbioną kobietą. To zdecydowanie nie był globalny obraz kobiet prehistorycznych, ponieważ były one bardzo aktywne, były koczowniczymi łowczyniami-zbieraczkami, siłą rzeczy bardzo wysportowanymi. Innych bardzo ciekawych wskazówek dostarcza genetyka.
Te otyłe kobiety, które nie stanowią odzwierciedlenia tego, czym była większość wysportowanych kobiet w czasach prehistorycznych, przekazują przede wszystkim symbole, symbol żywotności, płodności i mocy rodzenia.
Analizując obraz „Lady Sapiens”, odkrywamy, że kobiety mogły być czczone i pełnić ważną rolę społeczną.
Świadczy o tym pochówek Damy z Cavillon czy Damy z Saint-Germain-la-Rivière. Są to bogato wyposażone pochówki kobiece z prestiżowymi przedmiotami, takimi jak rzeźbione ostrza, finezyjnie cyzelowane nakrycia głowy, ozdoby z ochry, co świadczy o tym, że prehistoryczni ludzie mieli wielki szacunek dla tych pochowanych kobiet. Miały one prawdopodobnie specjalny status w obrębie swoich grup.

Wśród rysunków wyrytych w jaskiniach można dostrzec wiele oznak elementów erotyki. Przykładem tego mogą być wyodrębnione kobiece włosy łonowe.

Kobieta kiedyś a dziś

Pornografia jest czymś, co wpływa na nas, co wpływa na całe nasze dzisiejsze społeczeństwo, a co prawdopodobnie nie miało miejsca, jeśli tylko chodzi o ideę, w czasach prehistorycznych.
To zobrazowanie elementów płci jest obecne w codziennym życiu, nie jest odosobnione, ukryte. Jest to coś powszechnego, co wskazuje na znacznie prostszy stosunek do seksualności. Rysunki te są być może związane z wierzeniami, aby pozyskać życzliwości duchów płodności, co było powszechnym zwyczajem w populacjach, które żyły w jedności z naturą.

Seksualność kobiet

Książka „Lady Sapiens” uczy nas również, że seksualność uległa wielu przemianom w wyniku dwunożności. Pozycja stojąca jest podstawą naszych zachowań seksualnych.
Kiedy byliśmy czworonogami, gdy samica miała ruję, oznaki rui były bardzo widoczne. Samce wiedziały więc dokładnie, kiedy mogą kopulować. Kiedy stoisz, wszystko to staje się bardziej ukryte, bardziej intymne. To już nie fizjologiczne zasady kontrolują kojarzenie i rozmnażanie. To wtedy rodzi się pożądanie, uwodzenie. To zrewolucjonizuje nasze zachowania często postrzegane jako dzikie w czasach prehistorycznych.
Prehistoria to także strona naszego wspólnego życia, gdzie jesteśmy świadkami narodzin cielesnych związków, w których miłość, pożądanie i wrażliwość mają swoje miejsce.

Malowidło jaskiniowe znalezione w Brazylii, w prehistorycznym kompleksie Pedra Furada datowane na 15 000 lat przed naszą erą przedstawia prawdopodobnie najstarszy pocałunek w historii, widać na nim dwie niewielkie postacie, które się całują.